Οι κόλακες μοιάζουν τους φίλους, όπως οι λύκοι μοιάζουν τα σκυλιά. Εάν κάποιος γλείφει τα πόδια σου, πάτα τον με το πόδι σου, προτού σε δαγκώσει. Να ξέρουμε ότι ο κόλακας ζει σε βάρος εκείνων που τον ακούνε. Να μη λησμονούμε ότι με το να αρνούμαστε τους επαίνους, δείχνουμε ότι θέλουμε να μας παινέψουν διπλά.
Η ανάγκη δε, για την κολακεία είναι τόσο δυνατή, ώστε κολακεύουμε τους άλλους μόνο και μόνο για ν' ακούσουμε κι εμείς μια κολακεία.
Για να δούμε λίγο και τον φθόνο. Άραγε δεν είναι η πιο ειλικρινής μορφή κολακείας;
Τίποτα πιο δύσκολο από την ευθύτητα και τίποτα πιο εύκολο από την κολακεία.
Εξάλλου ένα κουτάλι σιρόπι έπιασε περισσότερες μύγες, παρά ένα βαρέλι ξίδι.
Διότι όταν την εντιμότητα την διώχνουν από το σπίτι , η κολακεία καλοκάθεται μέσα στο σαλόνι.
Διαπιστώνω ότι: Η υποκρισία είναι ηθικά απαράδεκτη , αλλά κοινωνικά ανεκτή.
Περί κολάκων αυλικών
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου