ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΧΕΙ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ

Διάβασα με αρκετό ενδιαφέρον το άρθρο των σεβαστών κατά τα άλλα πολιτικών μας (Άννας Διαμαντοπούλου, Ανδρέα Λοβέρδου, Γιάννη Ραγκούση) αλλά δεν μπορώ να δεχθώ ότι φταίμε πάλι εμείς μέσω των υποτιθέμενων συντεχνιών και λοιπών *κορπορατικών* μειοψηφικών δυνάμεων.

Κυρία και κύριοι, μου είναι δυσβάστακτο να δεχτώ ότι ο διοικητής ή ο κυβερνήτης της χώρας μου θεώρησε πιο συμφέρον τον υπερδανεισμό με ότι αυτό συνεπάγεται για την Πατρίδα, από το να πει ΟΧΙ στις απαιτήσεις της υποτιθέμενης *συντεχνιακής πολιτικής*.

Κυρία και κύριοι, ως γονέας εφόσον κρίνω ότι το παιδί μου φωνάζει για να του πάρω σοκολάτα ενώ γνωρίζω ότι θα του κάνει κακό εφόσον του έχει διαγνωσθεί διαβήτης δεν υποχωρώ επειδή αυτό θα φωνάζει ή θα κλαίει εξευτελίζοντας με στο μαγαζί που μπαίνω. Δηλαδή αν αφού του εξηγήσω δεν καταλαβαίνει το αφήνω να κλαίει διότι καλύτερα να κλάψει αυτό τώρα παρά εγώ μετά που θα κινδυνεύσει να πεθάνει από τις επιπλοκές τις αρρώστιας του.

Τέλος επειδή υπήρξα προϊστάμενος σε υπηρεσία θυμάμαι ότι εφόσον υπήρχαν απαιτήσεις από τους κατωτέρους που θα δημιουργούσαν σοβαρό πρόβλημα στην εύρυθμη λειτουργία της υπηρεσίας τότε ήμουν σαφής και αρνητικός με αρκετή κατανόηση αλλά και εξήγηση για την στάση μου.

Και ερωτώ
Εξήγησε κάποιος από τους κυβερνώντες στον *απαιτητικό* Λαό το πρόβλημα που υπήρχε;

Εφόσον δεν έγινε αυτό είμαι δικαιολογημένος να υποθέτω ότι υπάρχει μια προσυνεννόηση (μυστική) εγκληματική σε βάρος μου και βάση του Ελληνικού Συντάγματος που είναι πάνω από κάθε άλλο θεσμικό κείμενο , Νόμο ή κανονισμό θα ζητήσω αυτός να επιβληθεί και οι υπεύθυνοι να λογοδοτήσουν στην Δικαιοσύνη.

Και να γνωρίζουν οι κυβερνώντες ότι αυτό θα συμβεί ειρηνικά διότι όπως λέει και ο σοφός Λαός *ΤΟ ΨΕΜΑ ΕΧΕΙ ΚΟΝΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ*