Έτσι, έμεινα έγκυος μετά το βιασμό μου

Σιχαίνομαι τον εαυτό μου, αηδιάζω με το κορμί μου. Η μητέρα μου λέει ότι το λάθος είναι δικό μου και ότι εγώ φταίω για ότι έγινε. Δεν έπρεπε να τον αφήσω να με πάει στο σπίτι του. Ο πατέρας μου τσακώνεται με τη μητέρα μου και θέλει να το κρατήσω. Το ίδιο και ο πνευματικός μου. Είμαι 17 χρονών.

Βρίσκομαι σε σύγχυση, δεν ξέρω τι να κάνω;

Να σκοτώσω τον άνθρωπο μέσα μου;

Θέλω να αυτοκτονήσω.

Eίναι το δίλημμα από τα λόγια της άτυχης κοπέλας που αγγίζουν την ηθική και κοινωνική κριτική και ένα σύνηθες φαινόμενο που χρήζει φιλοσοφικής προσέγγισης.

Απαντώντας, της είπα ότι οτιδήποτε και αν η ίδια επιλέξει, η πράξη της θα είναι δικαιολογημένη και ταυτόχρονα συγχωρεμένη από τη Θεία Συνείδηση που κατανοεί τα Πάντα.

Συνεχίζοντας για τους φίλους αναγνώστες παραθέτω τα παρακάτω Λινκ που προσεγγίζουν φιλοσοφικά το εν λόγω θέμα με την επισήμανση ότι είναι ακατάλληλα για ανθρώπους ΑΝΑΝΟΥ (για ΑΝθρώπους ΆΝευ ΝΟΥ)

Περί αμβλώσεων και ευθανασίας...

Περί αυτοκτονίας...