Πως γίνονται τα παιχνίδια των αλιτήριων ξένων μεγαλοτραπεζιτών στην Ελλάδα

Το πρώτο 3μηνο του 2009 το Ελληνικό Δημόσιο δανείσθηκε το κολοσσιαίο ποσό των 36 δις. ευρώ με τεράστιο κόστος, αφού εκείνη την περίοδο το spread στη δευτερογενή αγορά εκτινασσόταν πάνω και από τις 300 μονάδες βάσης.

Εξαιτίας της ανασφάλειας που επικρατούσε, το Δημόσιο είχε υποχρεωθεί να μοιράσει αυτή την τεράστια πίτα σε ελάχιστες τράπεζες: αν προσέφευγε σε ανοικτές δημοπρασίες για να περιορίσει το κόστος δανεισμού, θα κινδύνευε να μείνει ακάλυπτη μία δημοπρασία και να ξεδιπλωθούν τα σενάρια της χρεοκοπίας, γι’ αυτό και το σύνολο του δανεισμού εκείνη την περίοδο αντλήθηκε με πανάκριβες κοινοπρακτικές εκδόσεις, τις οποίας νέμονταν πενταμελή σχήματα αναδόχων –τέσσερις ξένες, μία ελληνική τράπεζα.

Μέσω αυτών των σχημάτων, που εκτός των άλλων εισέπραξαν και υπέρογκες προμήθειες, το κόστος δανεισμού διατηρήθηκε σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα αφήνοντας πρωτοφανή κέρδη σε λίγες τράπεζες και τους πελάτες τους. Ο τομέας Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ είχε υπολογίσει τότε ότι το Δημόσιο θα πληρώνει για πολλά χρόνια 950 εκατ. ευρώ περισσότερα κάθε χρόνο, από όσο θα πλήρωνε η Γερμανία για να αντλήσει το ίδιο συνολικό ποσό!

Προφανές είναι, ότι ο μόνος τρόπος για να συρθεί το Δημόσιο και το πρώτο τρίμηνο του 2010 σε εκδόσεις τίτλων μέσω κοινοπρακτικών σχημάτων και με πολύ υψηλές αποδόσεις είναι να διατηρηθούν οι πιέσεις στην αγορά με συνεχείς εκθέσεις, που θα προβάλλουν μόνιμα τα πιο δυσμενή σενάρια, είτε η κυβέρνηση ακολουθεί «σωστή» πορεία προς τη δημοσιονομική προσαρμογή, είτε αποκλίνει…

Πηγή: www.sofokleous10.gr/portal2/toprotothema/toprotothema/--2----2009120617532/

Πως χρεώνουν τους λαούς και τις κυβερνήσεις από την Πυξίδα Ελλήνων