Μπράντ ντε φε Τατούλη Κυβέρνησης

Σε αγώνα Μπράντ ντε φε μεταξύ Τατούλη και Κυβέρνησης εξελίσσεται η αναφορά του πρώτου για συνενοχή του Πρωθυπουργού στην υπόθεση Βατοπεδίου και της αντίδρασης με διαγραφή του δεύτερου.

Δικαίωμα του ελεύθερου βουλευτή είναι η αφοβία της προσωπικής γνώμης.

Επειδή όπως λέγανε οι υπαρξιακοί φιλόσοφοι *είμαστε τα αποτελέσματα των επιλογών μας* ο παραπάνω πολιτικός άνδρας δεν άντεξε την σιγή και την αγανάκτηση που βίωνε από τον κόσμο και έτσι αποφάσισε ηρωϊκή έξοδο δια της συνεντευξεώς του στο Έθνος.

Γιατί το λέω αυτό; Διότι μου είναι δυσβάστακτο να δεχτώ ότι δεν είχε λάβει υπόψιν τις αντιδράσεις των Λόγων του, από την τόση πολιτική εμπειρία που τον διακρίνει.

Μα θα μου πείτε και τι έγινε που διαγράφηκε ένας κυβερνητικός βουλευτής;

Πάλι 151 βουλευτές έχει και όπως ο τέως Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης θα μπορούσε για τουλάχιστον 3,5 χρόνια να κυβερνήσει.

Η κυβέρνηση δρα όπως το χταπόδι. Όταν στριμώχνεται από τα οικονομικά αδιέξοδα, την ανεργία, την φτώχια και γενικώς την δυσπραγία των Ελλήνων τότε αμολά το μελάνι της διαγραφής για να παραπλανήσει το σκέπτεσθαι του Λαού και να ροκανίσει πολιτικό χρόνο.

Θα σας πω μια παμπάλαια ιστορία:
Ένας καπετάνιος φόρτωσε με δαμάλια (αγελάδες) το καράβι του και ξεκίνησε το ταξίδι του. Φόρτωσε με σανό τις αποθήκες όπως ήταν φυσικό και αφού υπολόγισε τις μέρες ταξιδιού ξεκίνησε με χαρά.

Έπεσε όμως πάνω σε τρικυμία και έχασε τον προσανατολισμό του. Ταξίδευε ταξίδευε μέρες πολλές και το σανό λιγόστευε χωρίς να μπορεί να πει με σιγουριά πότε θα φτάσει. Κάθε μέρα μια συγκεκριμένη ώρα κτυπούσε ένας ναύτης το σήμαντρο που ήταν πάνω από τα ζώα για να τους πει ότι ηταν ώρα για να φάνε. Τα τάϊζε και αυτά ηρεμούσαν και κοιμόντουσαν.

Εδώ πρέπει να πούμε ότι τα δαμάλια έπρεπε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού να παραμένουν ήρεμα γιατί η οποιαδήποτε ταραχή τους θα μπορούσε να βυθίσει το καράβι.

Τώρα τα δαμάλια πεινούσαν διότι είχαν κουραστεί από το μεγάλο ταξίδι και ήταν περισσότερο νευρικά. Το φαγητό ήταν ελάχιστο. Τι έκανε ο ευφυής καπετάνιος:

Μόλις ξεκινούσαν να διαμαρτύρονται έβαζε ένα ναύτη να κτυπά το σήμαντρο και αυτά νομίζοντας ότι θα έρθει φαγητό ηρεμούσαν. Με αυτόν το τρόπο ταξίδεψε αρκετές μέρες με ηρεμία το καράβι εως ότου έφθασε στο λιμάνι.

Θέστε στη θέση των μεταφερόμενων δαμαλιών το Λαό, στη θέση του ναύτη την κυβέρνηση και στη θέση του καπετάνιου τον Πρωθυπουργό. Τέλος το σήμαντρο οι καλυτερες υποτίθεται μέρες (ή τα διάφορα τεχνάσματα που εφευρίσκουν οι κυβερνήσεις για να παραπλανούν το Λαό) και λιμάνι, την Ένωση των κρατών (κοινώς Παγκοσμιοποίηση) και την εκμετάλλευση των Ελλήνων από αυτήν μέσω των φόρων.